CIPRÉS
CUPRESSUS SEMPERVIRENS
CUPRESSUS SEMPERVIRENS
Señor Fuco
¡Pimpinela!
¡Pimpinela! ¡Sabede que se casóu con aquel rapaz que a rondaba -
¡un lacazán! – e que agora os dous durmen e folgan, e fan o
pescozo e o ventre gordos á miña conta. ¡Cos meus bens! E polo
visto xa venderon o pinal da Bouza e os lameiros do Canabal.
¡Larcháns! ¡Destragadores! Dígovos que hoxe estóu como para
facer chatolas cos dentes.[…]
Señor Fuco
Velahí vai…
Escoita ti primeiro, Ramonciño, porque vas arder… e non de risa…
Como a Xustiza topóu no peto da túa chaqueta un escrito, no que lle
pasabas a Micaela una finca das mellores, e todos sabían que xa lle
tiñas pasado outras, agora ela di que vivía en pecado mortal
contigo.
Don Ramón
¡Eso non é
certo! […]
Boticario
¿E para min
non traes novas ningunhas?
Señor Fuco
Tamén hai
algo; pero máis levián. A túa Lela casóuse co carabineiro e xa
teñen catro fillos. […]
Señor Fuco
Ningún de vós
morreu tan adoecido coma min. Ti, Saturio, adormentácheste con
xaropes da túa botica, para morreres sen doores. Ti, Ramón,
morreches atordoado polo viño e non te decataches do pasamento. A
miña norte foi arrabeada. Morrín como un can da rabia, coma quén
olla unha fonte de auga pura e non pode bebela. Eu morrín de sede.
¡Morrín por namorarme de vello!
Alfonso
Daniel Rodríguez Castelao, Os
vellos non deben de namorarse
Música: Sara - violín- e Xairo -piano-.
Voz: Xan, Daniel e Francisco.
Aquí vos deixamos cun pequeno fragmento de Os vellos non deben de namorarse.
No hay comentarios:
Publicar un comentario